Een boek dat lijkt op een misdaadserie scrap 3 download

by Michelle Tang

Welterusten, mama

Author
Mi-ae Seo 서미애
Publisher
Language
Dutch Nederlands
Date
2023-11-03
ISBN

About Reviewer 리뷰어 소개

Michelle Tang

I create book related content in the form of text, video, shorts, illustrations, webtoon, and podcasts.

https://www.youtube.com/@MichelleTang

Criminoloog Seonkyoung wordt vanuit het niets uitgekozen door de seriemoordenaar, Lee Byeongdo, als de enige, die hij wilt spreken en daarmee zijn stilzwijgen doorbreken. Met hem één op één praten in een zwaarbeveiligde gevangenis zorgt al voor het nodige zenuwen, maar ook op thuisfront wordt haar leven ontregeld door het 11-jarige dochtertje, Hayeong, uit een vorig huwelijk van haar man, waar ze pas mee getrouwd is. Na het overlijden van de grootouders, komt zij opeens bij hen wonen.

De proloog was gelijk al indrukwekkend. Er wordt uitgelegd dat traumatische gebeurtenissen als een verdedigingsmechanisme uit je geheugen worden gewist om te dealen met dingen, die je niet aankunt. Ook is het goed te merken, dat de schrijfster een succesvolle scenarioschrijver is. De Dialogen zijn sterk en het wisselen van perspectief vanuit alle personages ende scenes verlopen soepel. Ze heeft een goede kennis van seriemoordenaars, psychologie,en hoe alles gaat bij de politie. Wel vind ik dat het achterhalen van Seonkyeongsadres en daar onopvallend naar toe gaan, terwijl het hele land je gezicht kent,iets te makkelijk is gemaakt. Het zou Lee Byeongdo een heel intelligente man maken door hem een mobiele telefoon te laten verschijnen in de toilet, waar geen camera's hangen, en hoewel Seonkyeong geen social media account heeft of het op private heeft ingesteld, hij haar toch heeft weten te vinden door vrienden of collega's, die haar bijvoorbeeld hebben getagd bij een verjaardag bij haarhuis. Of door hem een politieauto en politie uniform te laten stelen, zodat hij, als een kameleon, ongemerkt zijn gang kan gaan, zelfs wanneer iedereen hem zoekt.

Het boek laat je nadenken of seriemoordenaars zo geboren zijn of door externe factoren zijn beïnvloed (nature of nurture?). En hoe komt het dat sommige mensen in dezelfde omstandigheden geen seriemoordenaars worden?Hoe groot is de invloed van de kindertijd, de eerste herinneringen? Vooral het feit dat er overeenkomsten zijn tussen seriemoordenaars en chirurgen vond ik opvallend, want dat betekent dat Lee Byeongdo en haar echtgenoot Jae Seong in feite dezelfde soort mensen zijn, maar andere keuzes hebben gemaakt in het leven.

Liefde maakt blind, maar de red flags van Jaeseong, deden bij mij alle alarmbellen rinkelen. Ook haar vriendin, Heeju, leek het al bij de eerste ontmoeting te merken. Lang wachtte ik op de plotwending dat de echtgenoot de dader was in plaats van het dochtertje, dat zich al die tijd vreemd gedroeg haar deed denken aan de seriemoordenaar, en in zekere zin was dat ook zo. Tijdens Het einde vond ik het echt een inschattingsfout dat een criminoloog nooit zou mogen maken, maar waarschijnlijk is het niet voor niets dat haar bijnaam, Clarice, de onervaren FBI-stagiaire uit de film "The Silence of the Lambs", is.

A book that's like a crime series

Criminal psychologist Seonkyeong is suddenly chosen by the serial killer, Lee Byeongdo, as the only one, who he is willing to speak and to break his silence with. Talking with him one on one in a heavily guarded prison is already nerve racking, but also at home, her life gets disrupted by the 11 year old daughter, Hayeong, from a previous marriage of her husband, who she just got married to. After the grandparents passed away, she unexpectedly comes to live with them.

The prologue was immediately very impressive. It explains that traumatic experiences can be erased by your brains as a defense mechanism to deal with things, you cannot handle. Also, you can really tell that the writer is a successful scenario writer. The dialogues are strong and the changing between perspectives of all characters and the scenes went smoothly. She has a good knowledge of serial killers, psychology, and how things go at the police. However, I do think that finding Seonkyeong’s address and going there unnoticed, when the whole country knows your face, was made a bit too easy. It would make Lee Byeongdo look like a much more intelligent man by making him hide a cell phone in the toilet, where there are no cameras, and although Seonkyeong doesn't have a social media account or has it set to private, he was still able to find here because of friends or colleagues, who for example, have tagged her at a birthday at her house. Or by letting him steal a police car and police uniform,so that he could do whatever he wants unnoticed, like a chameleon, even when everyone is looking for him.

The book makes you think whether serial killers are born this way or are influenced by external factors (nature or nurture?). And why do some people not become serial killers in the same circumstances? How big is the influence of the childhood,the first memories? Especially, the fact that there are similarities between serial killers and surgeons was remarkable, because that means that Lee Beyeongdoand her husband Jaeseong are in fact the same kind of people, but they made different choices in life.

Love makesblind, but the red flags of Jaeseong made all my alarm bells ring. Also,her female friend, Heeju, seemed to notice that at the first day they met. For a long time, I was waiting for the plot twist that the husband was the culprit instead of the little girl, who was behaving strangely all the time and reminded her of the serial killer, and in some way, I was right. At the end,she made a bad judgment that a criminal psychologist should never make, but maybe, it is not without reason why her nickname is Clarice, the inexperienced FBI intern from the movie, The Silence of the Lambs.

User's Reviews 리뷰

There are no reviews.

Write a Review