Turystka to wydana w 2013 roku powieść autorki Yun Ko-Eun. Polski przekład autorstwa Łukasz Janika ujrzał światło dzienne w 2022 roku.

Turystka to opowieść o Yonie, pracownicy biura podróży specjalizującego się w organizowaniu wyjazdów do miejsc dotkniętych katastrofami naturalnymi i kataklizmami. Jak brzmi jedna z ofert biura:

„Czerwona energia wulkanu! Poczuj, jak drży Matka Ziemia. Popłyń Arką Noego i zostań sędzią mórz i oceanów. Tsunami: zniszczenia i groza na Twoich oczach”.¹

Praca ta jest korporacyjnym koszmarem – dni upływają Yonie głównie na odbieraniu telefonów od klientów i anulowaniu umów. Jako jedna z wielu pracownic firmy bohaterka staje się także ofiarą molestowania ze strony przełożonego. Gdy postanawia się temu sprzeciwić, nie otrzymuje wsparcia od współpracowników. Nie udaje jej się także odejść z pracy – zamiast tego firma wysyła ją na tygodniowy urlop do Mui, miejsca, które ma być nowym kierunkiem wyjazdu oferowanym przez biuro podróży. Tam bohaterkę czeka seria niepokojących wydarzeń: przypadkowo odłącza się od grupy, a także traci możliwość skontaktowania się z biurem w Korei. Podróż Yony zaczyna stopniowo coraz bardziej przypominać niekończący się koszmar senny, w którym bohaterka jest całkowicie zdana na siebie i obce jej otoczenie. Yun Ko-Eun sprawia, że jako czytelnicy nie jesteśmy w stanie do końca powieści stwierdzić, czy wycieczka – której przebieg jest momentami analogiczny do codzienności życia Yony w biurze – jest jedynie snem bohaterki, czy dramatyczną rzeczywistością.

Autorka, operując czarnym humorem i wprowadzając do powieści atmosferę niepokoju, porusza szereg problemów, z którymi zmaga się współczesny człowiek w erze późnego kapitalizmu. Yona symbolizuje wielu pracowników firm, którzy są zmęczeni bezsensem swoich obowiązków w pracy, a także jako jednostki odczuwają bezsilność względem kontrolującego ich aparatu, jakim są pracodawcy. Co jednak szczególnie wzbudziło moje zainteresowanie, to poruszona w powieści kwestia tak zwanej czarnej turystyki (ang. dark tourism), czyli wyjazdów w miejsca dotknięte katastrofami i upamiętniające tragiczne wydarzenia. Powieść zmusza do przemyśleń na temat etycznych argumentów przeciwko takim wyjazdom, a także do wgłębienia się, czym kieruje się człowiek, szukając wrażeń w dalekich miejscach dotkniętych tragedią.